De eerste week

Oke, het heeft even geduurd, sorry! Ik ben gewoon al zo druk geweest de afgelopen dagen, maar hier is dan mijn tweede verslag :)

Dus daar ging ik dan, op naar Schiphol dinsdag 21 juli. Aangekomen op Schiphol zagen we dat ik verre van de enige was die op reis ging.. Ik heb het nog nooit zo druk gezien! Het ging, helaas, op Schiphol niet allemaal van z'n leien dakje. Het was om te beginnen dus al heel erg druk, wat zo'n groot vliegveld nog onoverzichtelijker maakt, maar gelukkig waren we vroeg. Ik zocht naar de juiste gate om in te checken, schijnbaar zijn ze bij KLM aan het bezuinigen ofzo want er waren bijna alleen maar automaten waar je in kon checken. Je zou denken, lekker makkelijk en snel. Ja, dat zal denk ik ook wel zo zijn, als het werkt! Als het niet werkt, zoals bij mij, moet je in een rij met allemaal andere (gefrustreerde, vooral buitenlandse) mensen om toch nog bij een medewerker te kunnen inchecken. Dat duurde even, maar lukte uiteindelijk. Hierna kon ik -eindelijk!- m'n koffer wegbrengen, ik had hiervoor ook maar voor een medewerker gekozen, omdat ik de automaten niet echt meer vertrouwde. Toen ik eindelijk, na een lange wachtrij bij een medewerkster aan kwam en mijn koffer wilde afgeven, deed zich het volgende probleem voor.. De dame achter de desk vertelde mij dat zij geen visum kon vinden in het systeem die gekoppeld stond aan mij paspoortnummer. Ik had alles netjes uitgezocht, betaald en uitgeprint thuis dus ik snapte hier niets van. Ze vertelde mij dat ik op deze manier niet mee kon met het vliegtuig. Wat maakt het haar uit dat ik geen, of geen juist, visum heb zou je denken? Dat dacht ik in ieder geval wel. Nou, blijkbaar krijgen zij een boete als zij je het vliegtuig inlaten zonder (juist) visum. Na een hoop telefoontjes van haar kant en dus lang wachten, kwam ze tot de conclusie dat ik een nieuw visum moest aanvragen (het visum dat ik al had, had me pas 400 euro gekost, dus ach kon er nog wel bij)! Ik werd naar een ticketdesk gestuurd waar ik ook weer erg lang moest wachten en het vliegtuig wacht niet, dus ik werd steeds nerveuzer. Toen ik eindelijk aan de beurt was, vertelde de meneer achter de desk dat er niets aan de hand was en mijn visum gewoon goed was. Gefrustreerd, maar blij ging ik terug naar de eerste dame. Ik legde uit wat de man van de ticketdesk mij verteld had, waarna ze heel ongeloofwaardig reageerde en hem opbelde. Toen bedacht ik mij ineens dat het wel eens aan mijn paspoortnummer kon liggen, zij vertelde mij namelijk net voor dat ik naar de ticketdesk gestuurd werd, dat ik er bij het opnieuw aanvragen goed op moest letten dat het teken in mijn paspoort een 0 (nul) is en geen o (kleine letter). Waarom zij er toen niet op kwam weet ik niet, maar ik legde haar voor dat ik deze waarschijnlijk als een o heb aangezien (omdat het zo; /o/ geschreven is en naar mijns inzien de kleine letter o klein en rond is en het cijfer 'nul' langwerpig is; /0/. Anyway, wat bleek: dat was dus inderdaad het probleem! Het visum stond op het 'verkeerde' paspoortnummer, grr... Nadat het probleem eindelijk geconstateerd was, kon ik helaas nog niet gelijk doorlopen.. Ik moest het recht laten zetten door naar Australië te bellen. Toen ik dit gedaan had was eindelijk alles goed en kon ik doorlopen! Ik moest nog opschieten ook, want ik had maar 45 minuten tot boarden. Ik racete naar de gate, wat nog een eindje lopen was. Daar aangekomen was ik gelukkig op tijd en mocht ik na een paar minuten wachten het vliegtuig in, op naar Tokyo!
De vlucht was helemaal prima! Ik had van te voren een plek gereserveerd met extra beenruimte, voor mijn extreem lange benen, wat vooraan in het vliegtuig was. Mijn buren waren ook prima, geen last van gehad gelukkig. Helaas heb ik niet kunnen slapen in het vliegtuig, maar oke.

Aangekomen op Tokyo begon het avontuur, want je weg vinden in een Japans vliegveld is nog niet zo makkelijk. Ik moest van terminal 1 naar 3 met een shuttle. Toen de shuttle arriveerde, ontmoette ik een Nederlands meisje (Lotte) die ook naar Melbourne ging. Wat erg handig en gezellig was natuurlijk, om de weg te vinden en de 3 uur wachten leuker door te brengen! Het rare was dat we bij het inchecken op Schiphol geen instapkaart voor Tokyo-Melbourne hadden geregen en deze dus ergens op Tokyo moesten verkrijgen. Ergens inderdaad, want niemand kon ons duidelijk vertellen waar en hoe. Uiteindelijk werd ons verteld dat we onze instapkaart bij het boarden zouden krijgen, wat we erg raar en ongeloofwaardig vonden.. Maar oké, uiteindelijk kregen we hem bij het boarden en moesten we gelijk instappen. We zaten toevallig naast elkaar, dus dat was gezellig! :) Deze vlucht was iets minder comfortabel, maar wel prima.

Toen kwam ik EINDELIJK, na 26 uur vliegen, aan op het vliegveld van Melbourne! Door security, wat echt zo veel makkelijker ging dan bij Boarder Security op Veronica haha, ik kon eigenlijk zo doorlopen!
En daar stond Linda mij op te wachten! Ze hebben een huis net buiten het centrum van Melbourne waar we geslapen hebben. De volgende ochtend hebben we ontbeten bij een koffietentje en zijn we naar het 'gewone' huis in Mornington gegaan, ongeveer een uurtje rijden.
Onderweg hebben we ook nog tickets voor Taylor Swift besteld, die hier in december een show geeft!! Super leuk :)

Aangekomen in Mornington heb ik m'n spullen uitgepakt en even een dutje gedaan. De kinderen waren op school of het dagverblijf, wat wel even fijn was. Daarna ben ik samen met Linda de kinderen op gaan halen en hen dus ontmoet. Het zijn twee ondeugende jongetjes maar ook erg lief! De hele familie heeft mij trouwens super welkom ontvangen en ik voelde mij vrijwel direct thuis.
's Avonds kwam ook Rollo, de vader, thuis en zijn we met z'n allen een pizza gaan eten buiten de deur. Daar heb ik ook nog een verassingstoetje, met sterretjes, gehad voor m'n verjaardag. Want o ja, ik was jarig die dag! Dat was ik zelf ook eigenlijk bijna helemaal vergeten. Nog bedankt voor alle lieve felicitaties, ik heb gewoon nog geen tijd gehad om alles te bekijken etc. Ook hadden de kinderen een taart voor mijn verjaardag gebakken en kreeg ik pantoffels! Een soort UGG's, maar hoe normaal het is voor ons om UGG's buitenshuis te dragen, dat mag hier echt niet haha!

De volgende dag heb ik samen met Linda de kinderen naar school gebracht en zijn we direct door naar Barre Pilates gegaan. Ik heb nog steeds spierpijn... Daarna zijn we boodschappen gaan doen en hebben voor mij een Australische simkaart aangeschaft. Dus heb je dit nummer nog niet, maar zou je hem wel willen, stuur dan even een berichtje op Facebook of via de mail :).
Na het boodschappen doen zijn we naar de wijngaard van de familie gereden, waar Rollo wijn maakt en Linda villa's verhuurd! Ook hier is het super mooi.
Toen we de kinderen weer van school gehaald hadden, heb ik ze een cadeautje gegeven, afkomstig van de leukste en typisch Nederlandse winkel ;). Een piratenkostuum voor de oudste en een bakkers-/kokskostuum voor de jongste (die is helemaal gek van bakken, koken en eten!). 's Avonds zijn we weer uiteten gegaan in een pub, daar heb ik een typisch Ozzie Pub gerecht op; Chicken Parmaggiana.

Op de volgende dag, zaterdag, heb ik een beetje uitgeslapen en ben ik 's middags met Linda en de kinderen naar de bank gegaan om een rekening te openen, erg handig! Daarna hebben ik samen met Digby, de jongste, cupcakes gebakken. Zaterdagavond hadden Linda en Rollo een avondje uit, dus moest ik voor het eerst babysitten. Gelukkig hebben we nog even samen de kinderen op bed gelegd, want zo gewend was ik nog niet.

De volgende ochtend was het mijn taak om de kinderen van ontbijt te voorzien en ze een paar uur te vermaken, zodat de ouders lekker konden blijven liggen :)
Die middag zijn we met het hele spul naar het zuiden van de regio geweest, naar Sorento en Portsea. Hier kun je zowel de oceaan als de baai zien en kun je overvaren naar de andere kant van de baai, waar de Great Ocean Road begint. Het is daar heel erg mooi! Helaas was het erg winderig, dus heel lang zijn we niet aan de kust gebleven, maar ik ga zeker een keer terug! In Sorento hebben we even gewandeld door de winkelstraat, wat hebben ze hier leuke winkeltjes!! Vooral interieurwinkeltjes, ik zit er aan te denken een container te huren om naar Nederland te verschepen!

Gisteren, maandag, was een rustig dagje. Ik heb heerlijk uitgeslapen, voor het eerst sinds ik hier ben in een keer door. Door de jetlag was me dat nog niet gelukt, maar ik begin nu aan het tijdverschil te wennen. Ik heb 's middags een wandeling gemaakt over het strand, wat trouwens nog best fris is nu! Het is hier nu ongeveer 12 graden en ik heb geluk dat het vrijwel de hele week helder is geweest. 's Avonds weer pilates, ik ben van plan om minmaal 1x in de week daar naar toe te gaan. Maar poeh, dat is best zwaar!

Vandaag, het is hier nu dinsdag 21.30, heb ik ook niet veel gedaan. Digby had vandaag een operatie, zijn amandelen zijn er uit gehaald, en Oscar (de oudste) was naar school. Ik ben met Amy, een andere au pair hier in de buurt uit Engeland, even gaan lunchen. Daarna ben ik samen met Rollo Oscar uit school gaan halen en heb voor het eerst zelf gereden! Heeeeeel erg raar! De auto is een automaat, wat al even wennen is, maar ze rijden hier natuurlijk ook links!! Ik greep een paar keer automatisch naar de versnellingspook en wilde de koppeling indrukken, maar drukte op de rem haha. Maar op zich ging het best oké, ik denk dat ik snel gewend ben :). We zijn even op ziekenbezoek geweest bij Digby, de operatie was goed gegaan en hij was al weer lekker actief :).

Dit was het wel zo'n beetje voor nu. Het is een heel lang verhaal geworden zie ik nu haha, maar ik schrijf het graag zo uitgebreid mogelijk op, sorry :p
Ik heb een paar foto's toegevoegd aan deze blog, maar zal ze ook op Facebook zetten!

Tot snel!
Liefs Yris